Kristallnacht

Kristallnacht, gezongen door de rockgroep BAP in plat Keuls in 1982, is helaas nog steeds actueel.

Kristalnacht.

Het komt voor, naar ik meen, dat iets ritselt,

dat iets ergens in me zich vergist,

een geruis, niet eens luid,

meestal klinkt het vertrouwd,

zelden zo, dat men het gelijk doorheeft.

Je wordt wakker, veegt door je ogen en ziet,

in een beeld tussen Breughel en Bosch,

niemand die iets om sirenen geeft ,

Omdat sussen slecht de helft kost.

Het ruikt naar kristalnacht.

In de stilte voor de storm, wat is dat?

Heel geheimzinnig, wie verlaat er de stad.

Notabelen komen incognito haastig voorbij,

officieel zijn ze niet graag hierbij,

als de volksgeest, altijd paraat,

richting kookpunt gaat en schreeuwt:

“heil – halali” en onbegrensd geil,

om vergelding brult, trillend van nijd.

In de kristalnacht.

Maar zij, die alles wat anders is stoort,

die met de stroom meezwemmen zoals het hoort,

voor wie homo’s misdadig zijn,

buitenlanders uitschot is,

die hebben een leider nodig.

en dan helpt geen cavalerie,

zelfs Zorro kan het niet schelen.

Die pist hoogstens een Z in de sneeuw,

en valt lallend van onverschilligheid om:

“Nou ja? – Kristalnacht!”,

In de kerk met de Framz Kafka klok,

zonder cijfers, alleen strepen erop,

leest een blinde aan een dove,

Piet de Smeerpoets voor,

achter 3 voudig vergrendelde deuren.

En de bewaker met zijn sleutelbos,

vind zichzelf een waarlijk genie,

omdat hij uitwegen verplettert,

en verkoopt tegen claustrofobie,

in de kristalnacht.

Ondertussen, op het marktplein misschien,

laat men zijn ware gezicht zien,

verzamelt stenen, slijpt de messen,

op hen, die toch al verraden zijn,

repeteert de lynchgroep de laatste uitspraak,

bij de winkels slechts vluchtig gedrang,

terwijl de galeien reeds klaar liggen,

wacht men in de haven op slaven,

op het schroot van de ongelijke strijd,

Uit de kristalnacht.

Waar Darwin in alles voorziet,

of je mensen verdrijft of kwelt,

waar geld achter macht steekt,

wie sterk is de wereld heeft,

door volgen en klaarstaan vervormd.

Waar men strijdliederen neuriet en fluit,

met barbaarse honger naar winst,

“Hosianna” en “kruisig hem” roept,

als men ergens voordeel in ziet,

het is dagelijks kristalnacht...


Kristallnaach

Et kütt vüür, dat ich mein, dat jet klirrt,

dat sich irjendjet en mich verirrt,

e Jeräusch, nit ens laut,

manchmol klirrt es vertraut,

selden su, dat mer't direk durchschaut.

Mer weed wach, rief die Aure un sieht,

en'nem Bild zweschen Breughel un Bosch,

kei Minsch, dä öm Sirene jet jitt,

weil Entwarnung nur half su vill koss.

Et'rüsch noh Kristallnaach.

En der Ruhe vür'm Sturm, wat ess dat?

Janz klammheimlich verlööß wer die Stadt.

Honoratioren incognito hasten vorbei,

offiziell sinn die nit jähn dobei,

wenn die Volkssseele - allzeit bereit

Richtung Siedepunkt wütet un schreit:

"Heil – Halali" un grenzenlos geil

noh Vergeltung brüllt, zitternd vor Neid.

In der Kristallnaach

Doch die alles, wat anders ess, stührt,

die mem Strom schwemme, wie’t sich jehührt,

für die Schwule Verbrecher sinn,

Ausländer Aussatz sinn,

bruchen wer, der se verführt.

Un dann rettet kein Kavallerie,

keine Zorro kömmert sich dodrömm.

Dä piss höchstens e "Z" en der Schnie

un fällt lallend vüür Lässigkeit öm:

"Na un? - Kristallnaach!"

En der Kirch met dä Franz Kafka-Uhr,

ohne Zeiger, met Striche drop nur

ließt ne Blinde nem Taube

Strubbelpeter vüür,

hinger dreifach verriejelter Düür

Un dä Wächter ‘mem Schlüsselbund hällt

sich em Ähnz für jet wie e Jenie,

weil'er Auswege pulverisiert

un verkäuf jäjen Klaustrophobie

en der Kristallnaach.

Währenddessen, am Maatplatz vielleich,

unmaskiert, hück mem wohre Jeseech,

sammelt Stein, schlief et Mezz,

op die, die schon verpezz,

probt dä Lynch-Mob für't jüngste Jereech.

Un zem Laade nur flüchtig vertäut

die Galeeren stohn längs unger Dampf

weet em Hafen op Sklaven jewaat,

op dä Schrott uss dämm ungleiche Kampf

us der Kristallnaach.

Do, wo Darwin für alles herhällt,

ob mer Minsche verdriev oder quält,

do, wo hinger Macht Jeld ess,

wo stark sinn die Welt ess,

vun Kusche un Strammstonn entstellt.

Wo mer Hymnen om Kamm sujar blööß,

en barbarischer Gier noh Profit

"Hosianna" un "Kreuzigt ihn" rööf,

wemmer irjend ne Vorteil drin sieht,

ess täglich Kristallnaach...